Original:
Der Franziskaner Johannes Duns Scotus (ca. 1265-1308) fragt nach der Ursache der Kontingenz in der Welt und begründet, dass auch der göttliche Wille ähnlich frei sein muss wie der menschliche
Supponendo ergo contingentiam esse in rebus, videndum est secundo, ubi sit
prima ratio contingentiae. Ad quod dico quod prima ratio contingentiae est
in voluntate divina vel actu eius comparata ad alia a se.
Quod probo, quia si necessario se haberet in causando alia a se, nihil esset
contingens in universo, nulla etiam causa secunda esset in universo, tertio
non esset malum in rebus – quae sunt absurda.
Primum probatur sic, quia quod movetur inquantum movet, si necessario movetur, necessario movet. Causa prima necessario movet [...]. Ergo omnis causa secunda necessario movet et causat.
Secundum sequitur, quia causa prima prius naturaliter movet et causat quam secunda. Si ergo necessario causat in illo priori, ergo non potest non producere effectum, et ita [...] causa secunda nihil potest causare, nisi idem bis causetur, quod non est intelligibile.
Quelle:
Duns Scotus, Johannes:
Autorisierte Mitschrift der Pariser Vorlesung
/
Reportatio Parisiensis examinata
(
rep. Par.)
Buch I, 39.-40. Distinktion, nr. 31 - 33.
Edition: N.N.
Auslegung:
Der erste Grund für Kontingenz liegt im göttlichen Willensakt, der sich auf etwas von sich selbst Verschiedenes richtet.
Themen:
-
göttlicher Wille
-
Kontingenz
-
Freiheit
-
Gott und die Welt