Original:
Die Verbindung der Freude mit der menschlichen Natur nach Epikur
Omne animal, simul atque natum sit, voluptatem appetere eaque gaudere ut
summo bono, dolorem aspernari ut summum malum et, quantum possit, a se
repellere, idque facere nondum depravatum ipsa natura incorrupte atque
integre iudicante. itaque negat opus esse ratione neque disputatione, quam ob
rem voluptas expetenda, fugiendus dolor sit. sentiri haec putat, ut calere ignem,
nivem esse albam, dulce mel. [...] etenim quoniam detractis de homine
sensibus reliqui nihil est, necesse est, quid aut ad naturam aut contra sit, a
natura ipsa iudicari. ea quid percipit aut quid iudicat, quo aut petat aut fugiat
aliquid, praeter voluptatem et dolorem?
Quelle:
Cicero:
Das höchste Gut und das höchste Übel
/
De finibus bonorum et malorum
(
Fin.)
I 30 = LS 21A.
Edition: N.N.
Auslegung:
- hier wird die Freude auf die menschliche Natur zurückgeführt
- diese ist so unmittelbar, dass sich eine Diskussion an sich verbietet
- Hintergrund ist die platonisch-aristotelische Vorstellung, dass immer eine Freude die Handlungsmotivation abgibt
- Epikur sieht hier in die freudvolle Natur des Guten selbst, die ihrerseits einfach und nicht mehr hinterfragbar ist
- kluger Schachzug, der eine Immunisierung des Arguments vor rationaler Diskussion und Infragestellung zur Folge hat
Themen:
-
Freude
-
Höchstes Gut
-
Antike Philosophie II
-
Epikur