Original:
Die Seherin Diotima klärt Sokrates auf, dass Liebe (ἔρως) das ideale Bild für
den Philosophen ist:
θεῶν οὐδεὶς φιλοσοφεῖ οὐδ᾿ ἐπιθυμεῖ σοφὸφ γενέσθαι - ἔστι γὰρ - οὐδ᾿ εἴ τις
ἄλλος σοφός, οὐ φιλοσοφεῖ. οὐδ᾿ αὖ οἱ ἀμαθεῖς φιλοσοφοῦσιν οὐδ᾿ ἐπιθυμοῦσι
σοφοὶ γενέσθαι· αὐτὸ γὰρ τοῦτό ἐστι χαλεπὸν ἀμαθία, τὸ μὴ ὄντα καλὸν
κἀγαθὸν μηδὲ φρονίμον δοκεῖν αὑτῷ εἶναι ἱκανόν. [...]
Τίνες οὖν, ἔφνη ἐγώ, ὦ Διοτίμα, οἱ φιλοσοφοῦντες, εἰ μήτε οἱ σοφοὶ μήτε οἱ
ἀμαθεῖς;
Δῆλον δή, ἔφη, τοῦτό γε ἤδη καὶ παιδί, ὅτι οἱ μεταξὺ τούτων ἀμφοτέρων, ὧν ἂν
εἴη καὶ ὁ Ἔρως. ἔστιν γὰρ δὴ τῶν καλλίστων ἡ σοφία, Ἔρως δ᾿ ἔστὶν ἔρως περὶ
τὸ καλόν, ὥστε ἀναγκαῖον Ἔρωτα φιλόσοφον εἶναι, φιλόσοφον δὲ ὄντα μεταξὺ
εἶναι σοφοῦ καὶ ἀμαθοῦς.
Quelle:
Platon:
Das Gastmahl / Symposion
/
Συµπόσιον
/
convivium
(
symp.)
204a-b.
Edition: Burnet
Themen: