Original:
Diotima erklärt das Gute als das der Glückseligkeit Zuträgliche:
Φέρε, ὦ Σώκρατες, ἐρᾷ ὁ ἐρῶν τῶν ἀγαθῶν. τί ἐρᾷ;
Γένεσθαι, ἦν δ᾿ ἐγώ, αὑτῷ.
Καὶ τί ἔσται ἐκείνῳ ᾧ ἂν γένηται τἀγαθά;
Τοῦτ᾿ εὐπορώτερον, ἦν δ᾿ ἐγώ, ἔχω ἀποκρίνασθαι, ὅτι εὐδαίμων ἔσται.
Κτήσει γάρ, ἔφη, ἀγαθῶν οἱ εὐδαίμονες εὐδαίμονες, καὶ οὐκέτι προσδεῖ ἐρέσθαι
Ἵνα τί δὲ βούλεται εὐδαίμων εἶναι ὁ βουλόμενος; ἀλλὰ τέλος δοκεῖ ἔχειν ἡ
ἀπόκρισις.
Quelle:
Platon:
Das Gastmahl / Symposion
/
Συµπόσιον
/
convivium
(
symp.)
204e-205a.
Edition: Burnet
Auslegung:
Platon führt den Begriff des Glückes bzw. der Eudaimonie ein (VL
Wege des Ichs )
Themen:
-
Sittlichkeit
-
Glückseligkeit
-
Wege des Ich