Original:
Strukturmomente der Theologie nach Proklos
119. Πᾶς θεὸς κατὰ τὴν ὑπερούσιον ἀγαθότητα ὑφέστηκε, καὶ ἔστιν ἀγαθὸς οὔτε καθ᾿ ἕξιν οὔτε κατ᾿ οὐσίαν [...], ἀλλ᾿ ὑπερουσίως [...]
122. Πᾶν τὸ θεῖον καὶ προνοεῖ τῶν δευτέρων καὶ ἐξῄρηται τῶν προνοουμένων, μήτε τῆς προνοίας χαλώσης τὴν ἄμικτον αὐτοῦ καὶ ἑνίαιαν ὑπεροχὴν μήτε τῆς χωριστῆς ἑνώσεως τὴν πρόνοιαν ἀφανιζούσης [...]
123. Πᾶν τὸ θεῖον αὐτὸ μὲν διὰ τὴν ὑπερούσιον ἕνωσιν ἄρρητόν ἐστι καὶ ἄγνωστον πᾶσι τοῖς δευτέροις, ἀπὸ δὲ τῶν μετεχόντων ληπτόν ἐστι καὶ γνωστόν· διὸ μόνον τὸ πρῶτον παντελῶς ἄγνωστον, ἅτε ἀμέθεκτον ὄν
Quelle:
Proklos :
Theologische Elementarlehre
/
Elementatio theologica
(
el. theol.)
§ 119. 122f., Leitsätze.
Edition: N.N.
Themen:
-
Antike Philosophie II
-
Gott
-
Theologie
-
das Erste
-
Gott und die Welt