Original:
Peter Abaelard (1079-1142) über seinen Weg zur Philosophie:
[1] Me itaque primogenitum suum quanto cariorem habebat, tanto diligentius erudiri curavit. Ego vero quanto amplius et facilius in studio litterarum profeci, tanto ardentius eis inhaesi, et in tanto earum amore illectus sum, ut militaris gloriae pompam cum hereditate et praerogativa primogenitorum meorum fratribus derelinquens Martis curiae penitus abdicarem, ut Minervae gremio educarer.
[2] Et quoniam dialecticarum rationum armaturam omnibus philosophiae documentis praetuli, his armis alia commutavi et trophaeis bellorum conflictus praetuli disputationum. Proinde diversas disputando perambulans provincias ubicumque huius artis vigere studium audieram, peripateticorum aemulator factus sum.
[3] Perveni tandem Parisius, ubi iam maxime disciplina haec florere consueverat, ad Guillelmum scilicet Campellensem praeceptorem meum in hoc tunc magisterio re et fama praecipuum; cum quo aliquantulum moratus primo ei acceptus, postmodum gravissimus exstiti, cum nonnullas scilicet eius sententias refellere conarer et ratiocinari contra eum saepius aggrederer et nonnumquam superior in disputando viderer. [...]
[4] Hinc calamitatum mearum, quae nunc usque perseverant, coeperunt exordia, et quo amplius fama extendebatur nostra, aliena in me succensa est invidia.
Quelle:
Abaelard, Peter:
Leidensgeschichte
/
Historia calamitatum
(
hist. cal.)
p. 63-65.
Edition: Monfrin
Auslegung:
- Vergleich von Rittertum und dialektischer Auseinandersetzung
- zahlreiche Anspielungen auf die antike Kultur
- typisch christliches Motiv der negativen Züge des Guten
- Charakteristikum des 12. Jahrhunderts: Beschäftigung mit der Logik (Boethius, Aristoteles Kategorien und Hermeneutik) als Voraussetzung von Theologie, v.a. in Auseinandersetzung mit Augustinus
→ verschiedenartige Quellen mit unterschiedlichen Tendenzen
Themen:
-
Glauben
-
Philosophie
-
Wissen
-
Wege des Ich
-
Mittelalterliche Philosophie