Original:
Averroes über den Vorteil der Theorie der Universalität des Intellekts
[1] Si res intellecta apud me et apud te fuerit una omnibus modis, continget quod, cum ego scirem aliquod intellectum, ut tu scires etiam ipsum, et alia multa impossibilia. Et si posuerimus eum esse multa, continget ut res intellecta apud me et apud te sit una in specie et duae in individuo; et sic res intellecta habebit rem intellectam, et sic procedit in infinitum. Et sic erit impossibile, ut discipulus addiscat a magistro, nisi scientia quae est in magistro sit virtus generans et creans scientiam quae est in discipulo, ad modum secundum quem iste ignis generat alium ignem sibi similem in specie; quod est impossibile. [...]
[2] Cum igitur posuerimus rem intelligibilem quae est apud me et apud te multam in subiecto secundum quod est vera, scilicet formas imaginationis, et unam in subiecto per quod est intellectus ens (et est intellectus materialis), dissolvuntur istae quaestiones perfecte.
Quelle:
Ibn Rušd (Averroes):
Großer Kommentar zu Aristoteles‘ De anima
III, Abschnitt 5, S. 411f.
Edition: Crawford
Auslegung:
Eine der bekanntesten Positionen Ibn Rušds ist seine Meinung, alle Menschen hätten nur einen Intellekt, lediglich ihre Vorstellungen seien verschieden.
Themen:
-
Aristoteles
-
Intellekt
-
Judentum und Islam
-
Freiheit
-
Arabisch-islamische Philosophie
-
Mensch und Seele