Original:
Spinoza formuliert die Grundlagen seiner Position zum Verhältnis von Philosophie und Religion
[1] Superest jam, ut tandem ostendam inter fidem, sive theologiam, et philosophiam nullum esse commercium nullamve affinitatem quod jam nemo potest ignorare, qui harum duarum facultatum et scopum et fundamentum novit, quae sane toto coelo discrepant: Philosophiae enim scopus nihil est praeter veritatem: fidei autem [...] nihil praeter obedientiam et pietatem.
[2] Deinde philosophiae fundamenta notiones communes sunt, et ipsa ex sola natura peti debent: fidei autem historiae et lingua, et ex sola Scriptura et revelatione petenda. [...]
[3] Fides igitur summam unicuique libertatem ad philosophandum concedit, ut quicquid velit, de rebus quibuscumque sine scelere sentire possit, et eos tanquam haereticos et schismaticos damnat, qui opiniones docent ad contumacium, odia, contentiones et iram suadendum: et eos contra fideles tantum habet, qui justitiam et charitatem [...] suadent.
Quelle:
Spinoza, Baruch de:
Theologisch-politischer Traktat
/
Tractatus theologico-politicus
XIV, p. 165f.
Edition: princeps
Auslegung:
Der jüdische Philosoph Baruch (Benedikt) de Spinoza stellt zu Beginn die Neuzeit die Frage nach dem Verhältnis von Philosophie und Religion bzw. Theologie erneut auf die Probe und stellt eine Verbindung zu den Begriffen Freiheit und Gehorsam her. (VL Freiheit)
Themen:
-
Judentum und Islam
-
Philosophie und Religion
-
Freiheit