Original:
Aus der Unendlichkeit von Bewegung schließt Aristoteles auf einen ewigen ersten Beweger
Ἐπεὶ δὲ δεῖ κίνησιν ἀεὶ εἶναι καὶ μὴ διαλείπειν, ἀνάγκη εἶναί τι αΐδιον ὃ πρῶτον κινεῖ, εἴτε ἕν εἴτε πλείω· καὶ τὸ πρῶτον κινοῦν ἀκίνητον. [...] φανερὸν δὲ [...] ὅτι ἀνάγκη εἶναί τι ἕν καὶ ἀΐδιον τὸ πρῶτον κινοῦν. δέδεικται γὰρ ὅτι ἀνάγκη ἀεὶ κίνησιν εἶναι. εἰ δὲ ἀεί, ἀνάγκη συνεχῆ εἶναι. [...] ἀλλὰ μὴν εἴ γε συνεχής, μία. μία δ᾿ ἡ ὑφ᾿ ἑνός τε τοῦ κινοῦντος καὶ ἑνὸς τοῦ κινουμένου. εἰ γὰρ ἄλλο καὶ ἄλλο κινήσει, οὐ συνεχὴς ἡ ὅλη κίνησις, ἀλλ᾿ ἐφεξῆς.
Quelle:
Aristoteles:
Physik (Aristoteles)
/
Physica
(
Ph.)
VIII 6, 258b 10-12. 259a 13-20.
Edition: Aristotle’s ›Physics‹. A Revised Text with Introduction and Commentary. Volumen 1–2, Oxford 1936.
Themen:
-
Unendlichkeit
-
Erster Beweger
-
Antike Philosophie I
-
Bewegung