Original:
Der Dominikaner-Mönch und begeisterte Aristoteliker Albertus Magnus sieht innerhalb des Christentums einen Platz für die philosophische Glücksvorstellung des Averroes
[1] Contemplatio theologica in aliquo convenit cum philosophica et in aliquo differt; unde non sunt omnino idem.
[2] Convenit enim in hoc quod etiam in theologica est inspectio per intellectum aliquorum spiritualium sine impedimento passionum ex parte subiecti et dubietatis es parte fidei et dubietatis ex parte fidei ordinata ad quiescendum in deo, quod est summa felicitas.
[3] Differt autem et in habitu et in fine et in obiecto. In habitu quidem, quia theologica contemplatur per lumen infusum a deo, sed philosophus per habitum sapientiae acquisitum; in fine, quia theologica ponit ultimum finem in contemplatione dei in patria, sed philosophus in visione, qua videtur aliquatenus in via; in obiecto etiam [...] quantum ad modum, quia philosophus contemplatur deum, secundum quod habet ipsum ut quandam conclusionem demonstrativam, sed theologus contemplatur ipsum ut supra rationem et intellectum existentem.
Quelle:
Albertus Magnus:
Super Ethica
X 16, quaestio 6.
Edition: Coloniensis 14, 2, 774, 51-775, 12
Themen:
-
Averroes
-
Philosophie und Religion
-
Wege des Ich