Original:
Die Lehre der Philosophie und die Furcht vor dem Tod nach dem Liber de pomo
[1] Fuit in illo tempore quidam sapiens […] et eius nomen Aristotelis. […] Et cum applicuisset ad tempora mortis […], convenerunt omnes sapientes. […] Aristoteles vero de ipsis fecit ridiculum dicens: ,Non cogitetis quod ego laetor, eo quod sperem evadere de nimia infirmitate. […] Nisi esset hoc pomum quod manu mea teneo et quod odor suus me comfortat […], iam expirassem. […]
[2] Unus autem sapientum […] respondit ei […] dicens: […] ,Conforta cor nostrum, sicut confortasti cor tuum, ut discamus diem mortis non timere. […]
[3] Cui respondit Aristotelis: […] ,Imprimis interrogabo vos, si confitemini et creditis in scientia philosophiae? […] Estis vos alii gaudentes de hoc, quod comprehendistis et didicistis scientiam et estis dolentes ex eo, quod non potuistis de ipsa discere nec comprehendere? – Dixerunt: Sic […].
[4] Omnes homines primo […] errabant usque ad adventum Noe. […] Et post Noe natus Abraham, qui fuit sapientior omnibus et […] intellexit quod tota generatio sua ibat in errorem. […] Et ille, qui pervenit ad istum gradum, est conveniens, ut quaerat mortem. […] Sed ego nondum perveni ad istum gradum altum, quare non quaero mortem, […] quia non est possibile me pervenire ad istam scientiam.
Quelle:
Manfred von Sizilien (König von Sizilien):
Buch vom Apfel (Übersetzung)
/
Liber de pomo
§ 2, 4, 7-10, 15f.
Edition: N.N.
Auslegung:
Aristoteles kann, aus der Sicht des jüdischen Bearbeiters, nicht dieselbe Weisheit erlangen wie Noah und Abraham als große Gestalten der Vorgeschichte des jüdischen Volkes.
Themen: