Original:
Albertus Magnus flechtet Avicennas Position in den Zusammenhang seiner neuplatonisch angeregten Naturphilosophie ein
[1] Diximus formas naturales […] esse duplices; una enim est, quae magis sequitur naturam corporis naturalis, in qua est forma non elevata supra ipsum [...]. Est autem alia quae magis est vicina causae universaliter agenti primae, quae agit omnes formas, et haec est essentia incorporea movens et perficiens corpus, quae habet imprimere in naturam totam, eo quod ordine naturae supra naturam est omnis formae corporeae; et haec vocatur anima. […]
[2] Manifestum est non solum de ipsa parte intellectiva, quod separatur, sed etiam de ipsa tota anima intellectiva […], quia cum partes animae sint naturales potestates eius ab ipsa fluentes, impossibile est, quod ab essentia coniuncta cum corpore fluat potestas separata. Sed e converso possibile est, quod ab eo quod essentialiter est separatum, fluant potentiae operantes in corpore, quia omnis potestas superior potest, quidquid potest virtus inferior, et non convertitur […]. Similiter autem ars quaelibet separata est, prout est in anima artificis, et tamen potentias suas non explet sine corporeis instrumentis.
Quelle:
Albertus Magnus:
Über die Seele
/
De anima
(p. 67, 47-62 und 70, 15-32 Kübel).
Edition: N.N.
Themen: