Original:
Auf physikalischer Ebene meint Aristoteles, dass zur Sinneswahrnehmung ein Medium zwischen Organ und wahrgenommenem Objekt erforderlich ist
[1] τὸ […] ὁρατόν ἐστι χρῶμα […]. πᾶν δὲ χρῶμα κινητικόν ἐστι τοῦ […] διαφανοῦς […]· διόπερ οὐχ ὁρατὸν ἄνευ φωτός. […]
[2] οὐ γὰρ καλῶς […] λέγει Δημόκριτος, οἰόμενος, εἰ γένοιτο κενὸν τὸ μεταξύ, ὁρᾶσθαι ἂν ἀκριβῶς καὶ εἰ μύρμηξ ἐν τῷ οὐρανῷ εἴη· τοῦτο γὰρ ἀδύνατόν ἐστιν. Πάσχοντος γάρ τι τοῦ αἰσθητικοῦ γίνεται τὸ ὁρᾶν· ὑπ’ αὐτοῦ μὲν οὖν τοῦ ὁρωμένου χρώματος ἀδύνατον· λείπεται δὴ ὑπὸ τοῦ μεταξύ, ὥστ’ ἀναγκαῖόν τι εἶναι μεταξύ· κενοῦ δὲ γενομένου οὐχ ὅτι ἀκριβῶς, ἀλλ’ ὅλως οὐθὲν ὀφθήσεται.
Quelle:
Aristoteles:
Über die Seele
/
Perí psychḗs
/
De anima
(
de An.)
II 7, 418a 29-b 2.
Edition: Aristote, ›De l’âme‹. Texte établi par A. Jannone. Traduction et notes de E. Barbotin. Deuxième édition revue, Paris 1995.
Themen: