Original:
Albert erläutert Aristoteles’ Lehre von den zwei Typen des Sinnesobjekts an sich (siehe Zitat Nummer 966)
[1] Quando […] dicimus per se sentiri aliquod sensibile, volumus intelligere […] quod per propriam naturam et essentiam causa est immutationis sensus, eo quod ipsum est, quod essentialiter habet inferre passionem sensui. Diximus enim, […], quod non quodcumque agens infert passionem cuicumque patienti, sed oportet esse communicationem naturae inter proprium agens et proprium patiens, et tunc dicemus, quod illud est essentiale sensibile, quod suam propriam essentiam vel intentionem essentiae depingit in sensus organo. […]
[2] Haec autem sunt duo […], quorum unum quidem proprium est, quod sic convenit uni sensui, quod non convenit alii […]. Aliud autem est sensatum, quod ideo per se sentiri dicitur, quia sua intentio in sensu imprimitur coniuncta sensibili proprio; et hoc est proximum subiectum sensatae speciei, quod est magnitudo, in qua ut in subiecto proprio est omnis qualitas sensibilis.
Quelle:
Albertus Magnus:
Über die Seele
/
De anima
II 3, 5 (p. 103 Kübel).
Edition: N.N.
Themen: