Original:
Albertus Magnus entscheidet sich in dieser Situation für die Lösung Ibn Sīnās
[1] Omnibus autem his habitis videtur esse dicendum cum Peripateticis, quod intellectus possibilis est immixtus et separatus et impassibilis […]. Sed qualiter hoc sit, ut melius videatur, Avicennae dicta accipiamus, quae Aristoteli plus concordant. […]
[2] Sic igitur intellectus possibilis dicitur esse separatus, immixtus autem dicitur, eo quod non est mixtus corpori sicut forma corporis aut sicut virtus organica operans in organo corporis. […] Intellectus est virtus substantiae verissime existentis, quae est anima rationalis, quae licet non sit permixta corpori praedictis duobus modis, tamen est habens virtutes quasdam permixtas corpori.
[3] Sed intellectus est virtus eius non, secundum quod miscetur corpori, sed potius, secundum quod ipsa est imago intellectus primi agentis et dantis animam talem; et ideo impossibile est, quod intellectus sit corpori permixtus et ideo etiam agere non potest corporeo instrumento.
Quelle:
Albertus Magnus:
Über die Seele
/
De anima
III 2, 12 (192, 78–82 und 194, 13-25 Stroick).
Edition: N.N.
Themen: