Original:
Peter Abaelard diskutiert in seinem Dialog das Verhältnis von Ethik und Theologie
a) Christianus: Nunc profecto, quantum percipio, ad omnium disciplinarum
finem et consummationem proficiscimur, quam quidem vos ethicam, id est
moralem, nos divinitatem nominare consuevimus, nos illam videlicet ex eo
ad quod comprehendendum tenditur, id est deum, sic nuncupantes, vos ex
illis per quae illuc pervenitur, hoc est moribus bonis, quas virtutes vocatis.
Philosophus: Assentio quod clarum est et novam nominis vestri
nuncupationem non mediocriter approbo. Quia enim ad quod pervenitur his
per que venitur dignius aestimatis et pervenisse felicius quam venire, haec
vestri nominis insignior est nuncupatio et ex origine propriae derivationis
lectorem plurimum alliciens; quae si ita ex documento sicut ex vocabulo
praeemineat, nullam ei disciplinam comparandam censeo.
b) Nunc igitur, si placet, praefinire te volumus in quo verae ethicae summa
consistat et quid ex hac nobis spectandum sit disciplina et quo, cum
perventum fuerit, eius sit intentio consummata.
Christianus: Huius, ut arbitror, disciplinae in hoc tota colligitur summa, ut,
quid summum sit bonum et qua illuc via nobis sit perveniendum, aperiat.
Quelle:
Abaelard, Peter:
Dialog zwischen einem Juden, einem Philosophen und einem Christen
/
Collationes
II, nr. 67.
Edition: Marenbon/Orlandi
Auslegung:
Der Unterschied liegt in der Benennung, wobei die Theologie nach ihrem Ziel, nämlich Gott, benannt ist und die Ethik nach ihrem Weg, also den guten Sitten bzw. Tugenden.
Der Christ hält somit das, zu dem hin gelangt wird, für würdiger als das, wodurch der Fortschritt entsteht.
Die Summe dieser Disziplin besteht darin, dass sie das höchste Gut und den
Weg dorthin erklärt.
Themen:
-
Christentum und Philosophie
-
Theologie
-
Ethik