Original:
Der Gast aus Elea entwickelt in Platons Theaitet die fünf höchsten Gattungen des Seienden
ΞΕ. Μέγιστα μὴν τῶν γενῶν ἃ νυνδὴ διῇμεν τό τε ὂν αὐτὸ καὶ στάσις καὶ κίνησις.
ΘΕΑΙ. Πολύ γε.
ΞΕ. Καὶ μὴν τώ γε δύο φαμὲν αὐτοῖν ἀμείκτω πρὸς ἀλλήλω.
ΘΕΑΙ. Σφόδρα γε.
ΞΕ. Τὸ δέ γε ὂν μεικτὸν ἀμφοῖν· Ἐστὸν γὰρ ἄμφω που.
ΘΕΑΙ. Πῶς δ᾿ οὔ;
ΞΕ. Τρία δὴ γίγνεται ταῦτα.
ΘΕΑΙ. Τί μήν;
ΞΕ. Οὐκοῦν αὐτῶν ἕκαστον τοῖν μὲν δυοῖν ἕτερόν ἐστιν, αὐτὸ δ᾿ ἑαυτῷ ταὐτόν.
ΘΕΑΙ. Οὕτως.
ΞΕ. Τί ποτ᾿ αὖ νῦν οὕτως εἰρήκαμεν τό τε ταὐτὸν καὶ θάτερον; πότερα δύο γένη τινὲ αὐτώ, τῶν μὲν τριῶν ἄλλω, συμμειγνυμένω μὴν ἐκείνοις ἐξ ἀνάγκης ἀεὶ, καὶ περὶ πέντε καὶ οὐ περὶ τριῶν ὡς ὄντων αὐτῶν σκεπτέον.
Quelle:
Platon:
Der Sophist
/
Sophistḗs
/
Sophista
254d-e.
Edition: Burnet
Themen:
-
Sein
-
Sophistik
-
Gattungen des Seienden
-
Antike Philosophie I