Original:
Peter Abaelard über persönliche Ablenkungen und ihre Folgen:
Sub occasione itaque disciplinae amori penitus vacabamus, et secretos recessus, quos amor optabat, studium lectionis offerabat. Apertis itaque libris plura de amore quam de lectione verba se ingerebant, plura erant oscula quam sententiae, saepius ad sinus quam ad libros reducebantur manus. [...] Quo audito avunculus et consanguinei [...] vehementer indignati et adversum me coniurati, nocte quadam [...]quodam mihi servienti per pecuniam corrupto crudelissima et pudentissima ultione punierunt, et quam summa admiratione mundus excepit, eis videlicet corporis mei partibus amputatis, quibus id, quod plangebant, commiseram. [...] Praecipue scolares nostri intolerabilibus me et eiulatibus cruciabant, ut multo amplius ex eorum compassione quam ex vulneris laederer passione, et plus erubescentiam quam plagam sentirem. [...] Occurrebat animo, quanta modo gloria pollebam, quam facili et turpi casu haec humiliata, immo penitus esset extincta, quam iusto Dei iudicio in illa corporis mei portione plecterer in qua deliqueram.
Quelle:
Abaelard, Peter:
Leidensgeschichte
/
Historia calamitatum
(
hist. cal.)
p. 72f. 79f.
Edition: Monfrin
Auslegung:
Peter Abaelard über seine Liebe zu seiner Privatschülerin Heloissa (Héloïse)
(VL Wege des Ichs)
- Auslassungen: Heimliche Heirat, gegen die Heloissa argumentierte, Schwangerschaft, Eintritt beider ins Kloster → Originallektüre
- Wichtig: Übergang Abaelards zur Behandlung theologischer Fragen (nach Eintritt ins Kloster), v.a. Ethik und Trinität → zitierte Auseinandersetzung mit Bernhard u.a., Eintritt ins Kloster
- Fortsetzung seiner Tätigkeit durch Autoren wie Hugo von Sankt Viktor (1141), Gilbert Porreta (1154) und Robert von Melun (1167) ohne größere Konflikte mit Autorität
(VL Mittelalterliche Philosophie)
Themen:
-
Philosophie
-
Liebe
-
Wege des Ich
-
Mittelalterliche Philosophie