Original:
Platons klassische Definition der Philosophie
θεῶν οὐδεὶς φιλοσοφεῖ οὐδ᾿ ἐπιθυμεῖ σοφὸφ γενέσθαι - ἔστι γὰρ - οὐδ᾿ εἴ τις ἄλλος σοφός, οὐ φιλοσοφεῖ. οὐδ᾿ αὖ οἱ ἀμαθεῖς φιλοσοφοῦσιν οὐδ᾿ ἐπιθυμοῦσι σοφοὶ γενέσθαι· αὐτὸ γὰρ τοῦτό ἐστι χαλεπὸν ἀμαθία, τὸ μὴ ὄντα καλὸν κἀγαθὸν μηδὲ φρονίμον δοκεῖν αὑτῷ εἶναι ἱκανόν. [...]
Τίνες οὖν, ἔφην ἐγώ, ὦ Διοτίμα, οἱ φιλοσοφοῦντες, εἰ μήτε οἱ σοφοὶ μήτε οἱ ἀμαθεῖς;
Δῆλον δή, ἔφη, τοῦτό γε ἤδη καὶ παιδί, ὅτι οἱ μεταξὺ τούτων ἀμφοτέρων, ὧν ἂν εἴη καὶ ὁ Ἔρως. ἔστιν γὰρ δὴ τῶν καλλίστων ἡ σοφία, Ἔρως δ᾿ ἔστὶν ἔρως περὶ τὸ καλόν, ὥστε ἀναγκαῖον Ἔρωτα φιλόσοφον εἶναι, φιλόσοφον δὲ ὄντα μεταξὺ εἶναι σοφοῦ καὶ ἀμαθοῦς.
Quelle:
Platon:
Das Gastmahl / Symposion
/
Συµπόσιον
/
convivium
(
symp.)
204ab.
Edition: N.N.
Themen: