Original:

Marinos über die politischen Tugenden und Aktivitäten des Proklos
Καὶ δὴ καὶ τὰς πολιτικὰς προσελάμβανεν ἔκ τε τῶν Ἀριστοτέλους πολιτικῶν συγγραμμάτων καὶ τῶν παρὰ τῷ Πλάτωνι Νόμων τε καὶ Πολιτειῶν. ἵνα δὲ μηδὲ ἐν τούτοις δοκῇ λόγος εἶναι μόνον, ἔργου δὲ μηδενὸς ἀνθάπτεσθαι, ἐπειδὴ πράττειν αὐτὸς ἐκωλύετο τὰ πολιτικά, διὰ τὸ καὶ περὶ μείζονα ἠσχολῆσθαι, Ἀρχιάδαν τὸν τοῖς θεοῖς φίλον ἐπὶ τοῦτο παρεκάλει, ἅμα τε ἐκεῖνον διδάσκων καὶ ὑφηγούμενος αὐτῷ τὰς πολιτικὰς ἀρετὰς καὶ τὰς μεθόδους. [...] Καὶ αὐτὸς δὲ ἐνίοτε ὁ φιλόσοφος ἐφήπτετο πολιτικῶν βουλευμάτων, τοῖς κοινοῖς ὑπὲρ τῆς πόλεως συλλόγοις παραγιγνόμενος καὶ γνώμας ἐμφρόνως εἰσηγούμενος καὶ ἄρχουσιν ἐντυγχάνων ὑπὲρ δικαίων πραγμάτων, καὶ τούτους οὐ μόνον παρακαλῶν, τρόπον δέ τινα προσαναγκάζων τῇ φιλοσόφῳ παρρησίᾳ τὸ προσῆκον ἑκάστοις ἀπονέμειν.

Quelle: Marinos von Neapolis: Proklos oder das Glück /Proclus sive de beatitudine § 13.
Edition: Marinus, ›Proclus où sur le bonheur‹. Texte établi, traduit et annoté par H. D. Saffrey / A.-Ph. Segonds, Paris 2002.

Themen:

• Politik
• Proklos
• Tugend(en)
• Wege des Ich